Η διαδικασία της ψηφοφορίας στις εκλογές είναι ίσως η μοναδική κοινή δραστηριότητα των πολιτών μιας κοινότητας. Η συμμετοχή ή μη σε αυτήν έγκειται στις πεποιθήσεις μας, αλλά και στην αξιολόγηση των πεπραγμένων των εκάστοτε πολιτικών παρατάξεων ή κυβερνήσεων. Βέβαια, δικαίωμα του καθενός αποτελεί η συμμετοχή ή μη στην εκλογική διαδικασία. Όμως, πριν πάρει κάποιος την απόφαση αυτή θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά τις επιπτώσεις της αποχής και να προλάβει τυχούσες μοιρολατρικές στάσεις/συμπεριφορές απέναντι σε δεινές καταστάσεις προερχόμενες από τις πολιτικές που ασκούν οι εκάστοτε εκλεγείσες κυβερνήσεις. Το ανωτέρω σημαίνει ότι η αποχή δεν βοηθάει στην πρόοδο της κοινωνίας καθώς και σε επιθυμητές αλλαγές που ενδεχομένως να χρειάζεται αυτή.
Είναι γνωστό πλέον ότι διανύουμε τις τελευταίες πιο κρίσιμες μέρες της προεκλογικής περιόδου. Το ενδεχόμενο κάποιοι να μην έχουν αποφασίσει αν θα συμμετάσχουν ή όχι στις εκλογές ως ψηφοφόροι παραμένει, και για να λυθεί αυτό το ζήτημα επιβάλλεται – έστω και την τελευταία στιγμή – να αναλογιστούν σχετικά με τα επακόλουθα της απόφασής τους. Στην περίπτωση δε μιας αρνητικής απόφασης εκ μέρους τους θα αναφωνούσαμε πάραυτα «η ναύς έβαψεν» (Ευριπίδου Ορέστης, 705-707) ή κοινώς «τη βάψαμε», καθώς η αποφυγή συμμετοχής δεν αποτελεί πράξη διαμαρτυρίας, αλλά μάλλον αδυναμία αντιμετώπισης δυσχερών πολιτικών καταστάσεων με έλλογη και διαυγή κρίση.
Εντούτοις, ακόμα και τώρα ίσως η κατάσταση μπορεί να σωθεί. Προλαβαίνουμε να ενημερωθούμε σχετικά με το τι κυκλοφορεί στην εκλογική αρένα. Πρωτίστως, όμως, ο καθένας θα πρέπει να απευθύνει στον εαυτό του δυο θεμελιώδη ερωτήματα όπως «γιατί ψηφίζω» και «τι επιδιώκω με τη ψήφο μου» και να δώσει σε αυτά μια ειλικρινή και υπεύθυνη απάντηση.
Σύμφωνα με μια σημαντική θεωρία της συμπεριφοράς των ψηφοφόρων (Brennan & Lomasky, 1993) οι πολίτες δεν ψηφίζουν μόνο για να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα ή να επηρεάσουν τις κυβερνητικές πολιτικές, αλλά και για να εκφραστούν, ήτοι να εκφράσουν ό,τι εκείνοι πιστεύουν και πρεσβεύουν. Από την παρατήρηση της συμπεριφοράς των ψηφοφόρων στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια διαφαίνεται καθαρά ότι επικράτησε η μέθοδος της εκφραστικής ψήφου για πολλές δεκαετίες με αποτέλεσμα να υφίσταται μια σταθερή κατάσταση προτίμησης πολιτικών χρωματισμών/κομμάτων καθώς και η εναλλαγή δυο εξ αυτών στον σχηματισμό κυβέρνησης. Ωστόσο, στις προηγούμενες εκλογές διαφάνηκε ότι η συμπεριφορά των ελλήνων ψηφοφόρων καθοδηγήθηκε και διαμορφώθηκε με γνώμονα την ισχυρή βούληση για αλλαγή του αποτελέσματος και ανεξάρτητα από την εκφραστική ανάγκη. Δεν ήσαν λίγοι οι ψηφοφόροι που άφησαν στην άκρη την όποια ιδεολογική προτίμηση που τους εξέφραζε και ψήφισαν με απώτερο σκοπό τη ανάγκη για άμεση αλλαγή του εκλογικού αποτελέσματος. Το τελευταίο συνοψίζεται κάλλιστα στη φράση που έγινε πολύ δημοφιλής αυτά τα χρόνια και δεν είναι άλλη από το «πρώτη φορά αριστερά».
Βέβαια, παρατηρείται ότι η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών στην Ελλάδα αν και παρακινήθηκε τόσο από την επιθυμία έκφρασης τόσο και από την επιθυμία αλλαγής του εκλογικού αποτελέσματος, δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει κυβερνήσεις αδιάφθορες και ικανές να προασπίζονται και υπερασπίζονται τα δικαιώματα του λαού, δικαιώματα που απορρέουν από την ίδια τη φύση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Τίθεται το ερώτημα: Πού βρίσκεται η χώρα μας αυτή τη στιγμή; Μια αντικειμενική απάντηση στην εν λόγω ερώτηση συνίσταται στο ακόλουθο απόσπασμα του καθηγητή Γιαννάρα που αναφέρει συγκεκριμένα ότι «το ελλαδικό κράτος σήμερα είναι ένας γκροτέσκος Λεβιάθαν, σάπιος ώς το μεδούλι, η αδυσώπητη σήψη του μακάβρια απειλή θανάτου. Απειλή, όχι μόνο για τον σημερινό φθίνοντα ελληνώνυμο πληθυσμό του, αλλά και για την ελληνικότητα: με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτή η λέξη για την Ιστορία και τον πολιτισμό» (Γιανναράς, 2019). Έτσι, η δυσαρέσκεια των αγανακτισμένων πολιτών διαχέεται στο αέρα δημιουργώντας πυκνές μαύρες σκεπτομορφές, οι οποίες σκιάζουν τις υπάρξεις όλων μας.
Για τη Βορειοηπειρωτική Κοινότητα της Αττικής, η οποία συνιστά ένα σημαντικό μέρος της δυναμικής του ψηφοφορικού σώματος, η φετινή χρονιά αποτελεί σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία ενότητας μεταξύ των μελών της, αλλά και την ανάδειξή της ως υφιστάμενης κοινωνικής οντότητας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Οι διαδρομές που ακολουθήθηκαν ήσαν αρκετές κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Κατεβλήθησαν και κατεγράφησαν αξιόλογες προσπάθειες προερχόμενες από μεμονωμένα άτομα ή ομάδες ανθρώπων. Οι σκοποί τους πολλοί κα διαφορετικοί. Ωστόσο, καμία εξ αυτών δεν κατόρθωσε να επιφέρει το τόσο ποθητό αποτέλεσμα, αυτό της ανάδειξης της δύναμης που προέρχεται από την συσπείρωση όλων των μελών της κοινότητάς μας.
Όμως, τούτη τη φορά το σκηνικό άλλαξε. Να σημειωθεί ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να εμφανιστεί στο πολιτικό προσκήνιο μια παράταξη που είναι αχρωμάτιστη πολιτικά, αλλά και ανεξάρτητη κομματικά. Μια παράταξη που κατάφερε μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα να ενώσει τόσους ανθρώπους που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό την καταγωγή τους από την ένδοξη και «ξεχασμένη» Βόρειο Ήπειρο. Μια παράταξη που υψώνει χωρίς φόβο το ανάστημά της και επιδιώκει αυτό που σχεδόν τριάντα χρόνια βίου των Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα δεν κατέστη δυνατό κανείς να κατορθώσει. Μια παράταξη που θα είναι η δική μας παράταξη!
Τι επιλέγουμε εμείς οι Βορειοηπειρώτες στις εκλογές της 26ης Μαΐου; Ανωτέρω αναφέρθηκε ότι η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών διαμορφώνεται βάσει της επιθυμίας για έκφραση και αυτής για αλλαγή εκλογικού αποτελέσματος. Ακόμα, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν ότι εξετέλεσαν το εκλογικό τους καθήκον από τη στιγμή που αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία δίχως να επιλέξουν τον τρόπο ψηφοφορίας (Brennan, 2016). Επιπροσθέτως, αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι οι ηθικοί και πολιτικοί φιλόσοφοι τείνουν να πιστεύουν ότι οι πολίτες έχουν καθήκον και οφείλουν να ψηφίσουν ακόμα και στην περίπτωση που είναι πεπεισμένοι ότι η αγαπημένη τους παράταξη ή υποψήφιος δεν κατέχει αρκετές πιθανότητες επιτυχίας/νίκης στην εκλογική αναμέτρηση (Campbell, Gurin & Mill, 1954).
Τι επιλέγουμε, συνεπώς, εμείς οι Βορειοηπειρώτες στις εκλογές της 26ης Μαΐου;
Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω παρετέθησαν αναφορικά με τη θεωρία για την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών, σε αυτές τις εκλογές εμείς επιλέγουμε να ψηφίσουμε συνδυάζοντας τις δυο μεθόδους. Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε για να εκφραστούμε, αλλά και για να αλλάξουμε το αποτέλεσμα. Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε τον συνδυασμό που προτιμούμε ή τον αγαπημένο/ή υποψήφιο/α και ας πιστεύουμε ότι υφίστανται μηδενικές έως ελάχιστες πιθανότητες νίκης.
Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε με την καρδιά και τη λογική!
Σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουμε όλοι οι Βορειοηπειρώτες της Αττικής τον συνδυασμό Ανεξάρτητη Συμμαχία για την Αττική με τον επικεφαλής Ανδρέα Κούρτη.
Και είναι μόνο η αρχή!
Αουρέλα Βίντου
Καθηγήτρια Φιλόλογος
Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος
Κεντρικός Τομέας Αθηνών
Βιβλιογραφία
Brennan, J. (2016). The Ethics and Rationality of Voting. The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2016 Edition), Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/win2016/entries/voting/>.
Brennan, G. and Lomasky, L. (1993). Democracy and decision. Cambridge: Cambridge University Press.
Campbell, A., Gurin, G., & Warren, E. (1954). Mill. The Voter Decides, Row, Peterson and Company, 187.
Γιανναράς, Χ. (2019). Πανούργος απατεωνία. Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2019 από http://www.kathimerini.gr/1023544/opinion/epikairothta/politikh/panoyrgos-apatewnia
Ευριπίδης. (1992). Ορέστης, (μτφρ.) Γ. Τσαρούχης, Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτης.
